Als een heuse wetenschapper onderzoek ik het kledingstuk op bijzondere kenmerken.
Ik sorteer de truien op kleur. Schat in wat de kleurverhouding wordt en begin te knippen. Vierkante lapjes met details uit de kleding. Een kraag, borstzakje, sluiting, boord en label. Soms een bijzonder detail als stiksel of split.
Daarna kan de naaimachine tevoorschijn komen en naai ik de lapjes aan elkaar. Ik stuur mijn klant een foto van de aan elkaar gestikte lapjes. 'Het lijkt misschien wat hobbelig, maar dat komt door de diverse materialen die gebruikt zijn. Straks, als de deken is doorgestikt, ziet het er mooier en strakker uit.' En
in het echt komt het mooier over dan op de foto.
Het spelden van de verschillende lagen is een secuur werkje. Daarna begint het doorstikken. Hierdoor begint het echt een deken te worden. Krijgt het meer dikte en wordt het een strakker geheel. Vervolgens maakt de rand het helemaal af.
De deken wordt opgehaald en mijn klant is ontroerd bij het zien van de deken. Door herinneringen die weer tot leven komen, maar ook door de tastbare deken. Niet langer hoeft de kleding verstopt te zijn in een doos...
Ze is er heel blij mee. Voor haarzelf en haar dochter...